Blog over eten in de huiskamer, gekte rond bier en een verbouwereerde ober
22-08-2017We pakken het trammetje, en later een stukje metro, vanaf de Avenue de Tervueren (alleen de naam is al geweldig!) naar de Europese wijk van Brussel. Samen met een vriend die in Brussel woont, gaan we eten bij Nancy. Zelf is Nancy te druk met kletsen denken we, want de kok hoort de bel wel en doet open. Zij heeft een huiskamer omgetoverd tot een geweldig restaurantje. Iedereen kent haar bij de voornaam, zij is duidelijk hét gezicht van dit huiskamer restaurant. Maximaal 8 tafels en veel vaste gasten. Een lekker aperitief, een beperkte kaart (ik hou daarvan want dan is alles vers) en heerlijk eten. Het enthousiasme spat ervan af, veel uitleg over het eten en bij het weggaan krijgt iedereen een stevige zoen van Nancy. Die persoonlijke benadering vind ik zo geweldig! Past dit niet perfect bij Michel Verrast….
In de rij voor uniek bier!
De volgende dag rijden we naar Westvleteren waar naar schijnt het beste bier ter wereld wordt gebrouwen. Na telefonische afspraak kun je hier 2 bakken door de monniken gebrouwen bier halen. Helaas, en een bekend fenomeen, kregen we na een hele ochtend bellen niemand aan de lijn. Echter met wat geluk wordt bier verkocht in het winkeltje. Snik, bij het winkeltje staat op een A4’tje: “Vandaag geen bier te koop”. Dan maar lunchen met een biertje van de tap, dat is er wel! Maar dan, opeens, uit het niets, gebeurt het ongelooflijke! Het winkeltje gaat open en er is toch bier! De monniken zijn ons goed gezind vandaag! In no time staat er een rij, voor maximaal 4 flesjes bier en 2 glazen per persoon. Maar dan wel de Westvleteren 12, de aller aller aller beste. Met zijn tweeën gaan we in de rij staan (een vriend blijft de tafel en het tapbier bewaken) en “scoren” we het bier. Zo trots als een pauw loopt iedereen met het bier weg uit het winkeltje, prachtig om te zien! Ik trouwens ook…. Een gemengd gevoel na afloop: schaarste creëren, goeie marketing en een soort massahysterie (is me dit niet té massaal en té populair?). Maar de grap ervan overheerst toch nog, lage productie en monniken die brouwen en verkopen als zij er zin in hebben.
Een verbouwereerde ober
’s-Avonds eten we in Poperinge. De vele gerechten met mosselen trekken ons naar een mooi terras. Heerlijke garnaalkroketten vooraf, op een bedje van heerlijke salade. Meestal krijg je garnaalkroketten met alleen een schijfje citroen, dit is vele malen beter. Achter ons, zonder dat we het helemaal mee krijgen, doet een man nogal moeilijk over het eten. Zijn vrouw vindt het overdreven gedoe, maar hij gaat vrolijk door. Ik zie dat de ober niet goed weet hoe te reageren. Hij is tegelijkertijd boos, verbouwereerd, radeloos en uit het lood geslagen. Even later staat ie bij ons tafeltje voor een drankje en hij trilt nog helemaal…Het lijkt alsof de stampij van de man wat overdreven is. De man staat op en komt bij de ober afrekenen, die het kort houdt en zegt: “dan moet u gewoon niet op restaurant gaan, ik heb geen tijd voor verdere discussies, goedenavond verder”. Zelfs als wij later afrekenen, merk je dat de ober nog compleet uit het lood geslagen is. En ik snap het als ondernemer wel, je wilt het zo graag voor iedereen goed doen en als dan zoiets gebeurt….We geven hem een groot en terecht compliment over het eten en een dikke fooi!
